اضطراب یک واکنش هیجانی است که هر فردی به طور طبیعی آن را تجربه میکند. طبیعی است که قبل از یک امتحان مهم یا یک سخنرانی و کنفرانس کلاسی، یا قبل از ورود به زمین مسابقه برای یک بازی مهم، اندکی مضطرب باشید. در حقیقت، وجود کمی اضطراب از شما محافظت میکند. با اینحال بعضی اوقات ذهن نگران شما حتی زمانی که خطری در بین نیست یا حداقل زمانی که خطر بسیار کم یا غیرمحتمل است، می‌گوید که اوضاع و شرایط خطرناك است. در این مواقع احتمالا شما دچار اختلال اضطرابی هستید. داشتن اختلال اضطرابی نشانه ضعف یا غیرعادی بودن شما نیست. اختلال اضطرابی به این معنی نیست که مشکلی روانی جدی دارید. بلکه به این معنی است که پاسخ هیجانی یکسانی که در موقعیتهای خاص برای حمایت شما وجود دارد، عمل نمیکند.
نوعی از اختلالات اضطرابی که در دوره نوجوانی شایع است «اختلال اضطراب اجتماعی» است. اضطراب اجتماعی یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی نوجوانان به شمار میرود. اضطراب اجتماعی دلشوره شدید و طولانی در موقعیتهای اجتماعی یا اجرایی مانند ورزش کردن، کنفرانس دادن می‌باشد که ممکن است باعث خجالت شود یا امکان این وجود دارد که دیگران فرد را به طور منفی ارزشیابی کنند. تمامی نوجوانان در بعضی مواقع در موقعیتهای اجتماعی احساس نگرانی می‌کنند و دوست ندارند دیگران فکر بدی در مورد آنها بکنند، ولی برای بعضی نوجوانان اضطراب اجتماعی رنج زیادی به همراه دارد و از حضور و مشارکت آنها در فعالیت‌های روزمره جلوگیری میکند. نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی، در موقعیت های اجتماعی مثل مهمانی‌ها، اجتماعات و یا کلاس درس اضطراب شدیدی را تجربه می‌کنند. این گـونه افراد به طور کلی از موقعیت‌هایی که امکان دارد از سوی دیگران مورد قضاوت و ارریابی قرار گیرند هراس دارند.
علائم جسمی که معمولا در اختلال اضطراب اجتماعی دیده می‌شوند شامل سرخ شدن، عرق کردن زیاد لرزش، تپش قلب، احساس دل آشوب و لکنت زبان می‌شود. این واکنش‌ها به دلیل اینکه توسط دیگران قابل مشاهده هستند خود باعث افزایش اضطراب شخص می‌شود. تشخیص و درمان زودهنگام در این اختلال می‌تواند به کاهش علائم و کند شدن پیشرفت آن کمک قابل توجهی کند و از بروز عوارض بعدی نظیر افسردگی شدید جلوگیری کند. تحقیقات نشان داده اصلی‌ترین درمان این اختلال درمان شناختی-رفتاری است که این برنامه بر اساس همین رویکرد طراحی شده است.
