مادر حسنا. ت: سلام ...خیلی دوره خوبی بود. نه تنها بچه ها بلکه ما بزرگترها هم کمابیش به این نشانه‌ها مبتلا هستیم .... "تماشاچی های خیالی" واقعا یک عبارت عالی بود!!! تسلط بر خود و آرامش، توازن زیبای شخصیت است و دو سر افراط و تفریط دارد. افراط آن خود بزرگ بینی و اعتماد بنفس کاذب پیش چشم تماشاچیهای کاذب ! و تفریط آن، تشویش و نگرانی ازینکه مبادا پیش چشم تماشاچی های کاذب دست از پا خطا کنه!
تماشاچیهای کاذب از کجا اومدن ؟؟؟ من میدونم ... ازقضاوتهای دیگران نسبت به ما. دو حدیث زیبا یادم اومد از حضرت علی (ع): "هرگاه از چیزی ترسیدی خود را در آن بیفکن! "
در سالهای ابتدایی تدریسم ظاهر شدن در جلوی کلاس بعنوان مدرس برایم بسیار تنش زا بود خمیازه، خنده، بی توجهی به درس، پچ پچ کردن بچه ها هر کدام برایم هزاران پیام و معنا و مفهوم منفی و ناراحت کننده در مورد من، ظاهرم، تلفظم، اشتباهم و ... داشت. مدتها و ترمها و سالها طول کشید تا بر این حال فائق بیام و الان کاملا می دانم که خنده و خمیازه و پچ پچ بچه ها هزار دلیل به غیر از من دارد ...
و حدیث دوم: " عذر برادرت را بپذیر! و اگر عذری نداشت برایش عذری بتراش!" فکر جایگزین یک خیال دلخوش کننده نیست بلکه مهارتی آگاهانه برای کنترل ورود افکار به درد نخور هستند! ( حتی اگر درست باشند!)
حسنا.ت: برنامه جالب و خیلی خوبی بود. ایشالا که از این راه حل‌ها به خوبی استفاده کنیم و حال خودم رو بهتر کنیم.
